Zgodnie z dyspozycją pkt 1.2 kodeksu etyki bankowej, bank w relacjach z klientami kieruje się odpowiedzialnością, a zgodnie z pkt 1.9 Kodeksu etyki bankowej, oferta banku powinna być dostosowana do różnych grup klientów. Kredyt hipoteczny indeksowany / waloryzowany/ denominowany do / w CHF nie był produktem, którego podmiot zaufania publicznego powinien udzielać osobom fizycznym, przeciętnym gospodarstwom domowym. Udzielanie takich kredytów z pewnością nie było odpowiedzialne. Regulacje kodeksu etyki bankowej, odpowiadają koncepcji „misselingu”. Misseling to oferowanie produktów niedostosowanych do potrzeb lub możliwości klienta. W wielu jurysdykcjach jest on uznawany za praktykę naruszającą interesy konsumentów i zakazywany. Oferowanie kilkudziesięcioletnich kredytów, których wysokość uzależniona jest od kursu waluty obcej, podczas gdy kredytobiorcy nie uzyskują dochodów w tej walucie, uznać należy za misseling. O tym, jak bardzo nieodpowiedzialne było to działania świadczyć może chociażby fakt, że banki wycofały się z takich produktów, a w 2013 r. KNF wydał rekomendację, w której jednoznacznie wskazano, że kredyty walutowe, indeksowane lub denominowane w walutach obcych powinny być produktem oferowanym wyłącznie klientom uzyskującym trwałe dochody w walucie kredytu, zapewniające regularną obsługę i spłatę kredytu. Bank zaoferował produkt niedostosowany do profilu klienta, a klient go przyjął. Negatywne konsekwencje tej transakcji ponosi wyłącznie kredytobiorca. Wobec powyższego, taka sytuacja jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego i rażąco narusza dobre obyczaje i godzi istotnie w interes kredytobiorców.